Hoe zouden deze steden vergaan als gevolg van klimaatverandering, aangezien de Nederlanders ze bouwden op zinkend land?
De naam ‘Nederland’ komt van het Nederlandse woord voor ‘laag land’ en daar is een goede verklaring voor: slechts ongeveer de helft van het land ligt boven zeeniveau en het laagste punt van Nederland ligt maar liefst 6,7 meter onder zeeniveau. Maar wat kunnen mensen die in landen die aan het zinken zijn leven mogelijk doen? Maar je bouwt alles wat je wilt! Maar je bouwt op inventieve wijze met kanalen, dijken, muren en duinen.
Nederlanders in de strijd tegen de zee
Een oud spreekwoord uit Nederland stelt dat terwijl God bezig was de wereld te scheppen, de Nederlanders bezig waren met het scheppen van hun land. De Nederlanders gebruikten een breed scala aan waterbouwkundige technieken om hun natie in wezen op het wateroppervlak te bouwen.
De Nederlanders worden beschouwd als de meest vooraanstaande autoriteiten op het gebied van waterbeheer en engineering vanwege de succesvolle uitvoering van deze taken. Tegenwoordig zoeken veel andere steden over de hele wereld Nederlandse bedrijven voor advies over hoe ze het beste kunnen omgaan met klimaatverandering en stedelijke ontwikkeling.
Hieronder volgt een beknopt overzicht van het echte proces dat de Nederlanders gebruikten om hun steden op het water te bouwen.
Het is logischer dat grote delen van Nederland onder water komen te staan.
De eerste strategie omvat het oprichten van een barrière.
De Nederlanders bouwden muren rond een watergebied dat ze in land wilden veranderen, en deze muren staan er nog steeds. Zodra deze muur was gebouwd, zouden ze windmolens naast de muur bouwen en de rotatie van de windmolens gebruiken om water van de grond te pompen om het uit te drogen. Zodra het land droog was, zou de muur worden verwijderd.
De tweede methode is de overwinning op de Afsluitdijk in 1932.
In 1932 werd door de Nederlanders een enorme dijk aangelegd om de Noordzee direct onder de Nederlandse eilanden te scheiden. Ben je een beetje in de war over wat een dijk is? Anders gezegd: het is een constructie die is gebouwd om de waterstroom te beheersen of op afstand te houden. Deze kering heeft een lengte van 32 kilometer en heeft geresulteerd in de vorming van een meer aan de andere kant!
Op de kaart hiernaast is Nederland afgebeeld zowel voor als na de aanleg van de Afsluitdijk in 1932, die Noord-Holland en Friesland scheidde. De barrière die de Nederlanders hebben opgeworpen om te voorkomen dat de Noordzee hun land binnenkomt, is vrij duidelijk te zien.
Steden die direct op het water zijn gebouwd
Na de vorming van het meer begonnen de Nederlanders nederzettingen op het oppervlak te vestigen. Als direct gevolg hiervan ontstond een nieuw herstelde provincie met de naam Flevoland.
Het heft in eigen handen nemen
De Nederlanders beëindigden hun expansie daar echter niet. Ze gingen een stap verder om het aanzien van de dijk te verbeteren en deden dit door ‘s nachts de poorten van de Afsluitdijk te verlichten met het licht van elk passerend voertuig.
“De Afsluitdijk staat voor een stukje Nederlandse durf en creativiteit”, zegt Daan Roosegaarde, de man die het project voor de Nederlandse overheid plande. Door een dun laagje licht en interactie in ons ontwerp op te nemen, konden we de esthetische waarde van de dijk versterken en een nieuwe verbinding smeden tussen mens en natuur, maar ook tussen duisternis en licht, poëzie en functionaliteit.
De derde methode omvat het gebruik van kanalen.
De Nederlanders veroverden veel land en om de waterstroom van hun nieuwe eigendom te beheersen, groeven ze veel kanalen.
In Amsterdam bijvoorbeeld fungeert het stadsgrachtennetwerk als zowel een gracht als een dam voor de rivier de Amstel, die net ten zuiden van Amsterdam ligt. Herengracht, Prinsengracht en Keizersgracht zijn de drie belangrijkste grachten van de stad en samen vormen ze een grachtengordel rondom Amsterdam.
De Nederlandse Gouden Eeuw viel samen met de bouw van deze gebouwen in de 17e eeuw. De methode bestond uit het opgraven van grond, die vervolgens werd gebruikt om een barrière te bouwen langs de straten waar nieuwe woningen werden gebouwd.
De Nederlanders maakten hun steden ook relatief per boot bereikbaar, wat een van de redenen is waarom Amsterdam soms het ‘Venetië van het noorden’ wordt genoemd. [Citaat nodig]
De Nederlanders zijn echter niet zonder gebreken.
Meestal bewonderen we de Nederlanders om hun creativiteit terwijl we achterover leunen en erover lezen. Maar een vlekkeloos volk bestaat niet, zeker niet als je te maken hebt met grond die aan het zinken is.
De bouw van de metrolijn Amsterdam Zuid-Noord begon datzelfde jaar, in 2002. Die was 15 jaar geleden klaar, maar al snel werd duidelijk dat de wankele historische ondergrond van Amsterdam geen sterke basis was voor de nieuwe metrolijn. Dit ondanks het feit dat het klaar was. Wat is het resultaat? De grond begon in te storten onder de huizen die erop waren gebouwd.
Bewoners werden gedwongen rverwijderd uit hun huizen, en zelfs nadat de nieuwe lijn tien jaar later werd geopend, bleef het merendeel van de gebouwen leeg. Dit was een monumentaal voorbeeld van Nederlandse incompetentie!
De moeilijkheden veroorzaakt door klimaatverandering
Als gevolg van klimaatverandering stijgen de getijden en worden stormen heviger. Dit levert een nieuwe reeks problemen op. In plaats van te ontkennen dat klimaatverandering echt is, zoals Trump heeft gedaan, volgen Nederlanders een aanpak die contra-intuïtief lijkt: ze laten meer water het land binnenkomen. Dat vereist de aanleg van meren waar het water zich kan verzamelen.
Onder klimaatspecialisten heerst voorzichtig optimisme over het Nederlandse aanpassingsvermogen.
De directeur van International Water Affairs, Henk Ovink, werd in The New York Times geciteerd: “We moeten de rivieren extra vaargebieden geven.” Bescherming tegen klimaatverandering is net zo effectief als de zwakste schakel in de keten en de keten omvat in ons geval niet alleen de grote poorten en dammen op zee maar ook een heel concept van ruimtelijk ontwerp, crisisbeheersing, kindereducatie, internetapps , en openbare plaatsen.
Volgens Arnoud Molenaar, Chief Resilience Officer van de gemeente Rotterdam, moeten we kleinschalig beginnen. Om te citeren wat hij zei: “Zoals mensen ertoe brengen de betonnen stoep uit hun tuinen te verwijderen, zodat de grond eronder regenwater kan opnemen.” “Zoals mensen de betonnen stoep uit hun tuinen laten verwijderen.”
Sommige mensen hebben een meer sceptische kijk.
Volgens Hogeschool Rotterdam-docent Michiel Helsen, gespecialiseerd in fysische geografie en klimaatverandering, hebben we de plicht om serieus na te denken over de toekomst van Nederland. Hij stelt de vraag: “Is het nog steeds een verantwoorde optie om onder zeeniveau te leven?”
Het kan zijn dat we het westen van Nederland op termijn niet kunnen redden. Het is logisch om als samenleving te onderzoeken welke delen van Nederland we willen verdedigen en tegen welke prijs, vind ik.